مسئولانی که از مردم انتظار تحمل دارند چرا از حقوق خودشان کم نمی نمایند؟ - شاتر عکاسی

در سخنان این دو کارگزار نظام، سه نکته وجود دارند که حساب هر یک از آن ها را باید از دیگری جدا دانست.

نکته اول اینست که بودجه نویسی باید اصلاح گردد.

نکته دوم اینست که برای اجرائی شدن بودجه ای که اصلاح می گردد باید با دولت همکاری کرد؛ و نکته سوم اینست که برای اجرائی شدن بودجه اصلاح شده، مردم باید قدری شرایط سخت را بپذیرند.

در صحت دو نکته اول و دوم تردیدی وجود ندارد. بودجه نویسی باید اصلاح گردد و این حق دولت است که طبق میل خود در بودجه اصلاحاتی به وجود بیاورد. دولت های بعدی هم همین حق را دارند و کسی نمی تواند آن ها را از این حق محروم کند.

برای اجرائی شدن بودجه ای که اصلاح می گردد نیز باید با دولت همکاری گردد تا دولت بتواند آن را به مرحله عمل برساند. این همکاری، به شکل های مختلف می تواند انجام گردد که یکی از آن ها تحمل شرایط سخت معیشتی است.

سؤال بسیار مهم مربوط به نکته سوم است که چرا مردم باید شرایط سخت را بپذیرند و آن را تحمل نمایند؟

درباره شرایط سخت اجرائی شدن بودجه ای که قرار است در سال 1401 به صورت قانون مصوب مجلس در دستور کار دولت قرار گیرد، راه چاره معین اینست که این سختی را خود مسئولین تحمل نمایند و یا با مردم در تحمل سختی ها شریک باشند. این، فرمایش امیرالمؤمنین علیه السلام به عثمان بن حنیف والی بصره است که: آیا درست است که من خودم را به اینکه به من بگویند امیرالمؤمنین راضی کنم در حالی که در سختی های روزگار با مردم شریک نباشم؟ أأقْنَعُ مِنْ نَفْسِی بِأَنْ یُقَالَ هذا امِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ لَا أُشَارِکَهُمْ فِی مَکَارِهِ الدَّهْر؟ (نامه 45 نهج البلاغه).

بودجه کل کشور باید بگونه ای تنظیم و اجرا گردد که بتواند گره های زندگی مردم را بگشاید. اینکه مسئولان کشور اعم از تقنینی و اجرائی بنشینند و تصمیم بگیرند و از مردم بخواهند برای اجرائی شدن مصوباتشان سختی هائی را تحمل نمایند، در هیچ قانون و آئین نامه ای پیش بینی نشده است. قانون اساسی جمهوری اسلامی که میثاق ملی کشور است، مسئولین را ملزم به تصویب قوانینی نموده است که تمام شئون زندگی مردم اعم از معیشت، تعلیم، مسکن، شغل و حتی تفریحات را تسهیل نمایند بطوری که عموم مردم بتوانند در رفاه و آسایش زندگی نمایند.

حساب مقاطع استثنائی از قبیل زمانی که جنگی تحمیل گردد و یا حوادث طبیعی مسائل فوق العاده به وجود بیاورد، جداست، ولی در شرایطی که عملکرد خود مسئولین موجب بروز مسائل مالی می گردد، باید خود مسئولین در تحمل سختی ها پیشقدم باشند و با کاستن از حقوق و مزایای خود، حذف کردن ردیف های زاید و بی خاصیت از بودجه و صرفه جوئی در هزینه های دستگاه های دولتی، مشکل کمبود بودجه را حل نمایند و کشور را از مرحله سخت مالی عبور دهند.

بر این اساس، اکنون سؤال اینست که در لایحه بودجه 1401 برای کاهش حقوق و مزایای نمایندگان مجلس، وزرا، معاونان وزرا، مدیران کل، رؤسای قوا و سایر مسئولین ارشد چه پیش بینی هائی شده است؟ برای حذف حق مأموریت ها، کاهش هزینه های تشریفاتی سفر های داخلی و خارجی، مخارج پذیرائی ها و برگزاری همایش های بی خاصیت چه تدابیری اندیشیده شده است؟ و خاتمه اینکه آن نماینده مجلس و آن مسئول دولتی که مردم را به پذیرش و تحمل سختی بیشتر دعوت نموده اند.

آیا می دانند که ظرفیت تحمل مردم تکمیل شده و بیش از این نمی توان از آن ها انتظار داشت؟ آیا این حضرات از کارتن خواب های تهران که مرکز این کشور اسلامی است خبر دارند؟ آیا می دانند که اخیراً اتوبوس خواب ها هم بر قشر محروم اضافه شده اند؟ آیا آماری از خانواده های زیر خط فقر دارند؟ کسانی که در رنج مردم شریک نیستند چگونه به خود اجازه می دهند از مردم بخواهند شرایط سخت را بپذیرند؟