علائم پایین بودن سدیم - شاتر عکاسی

مترجم: رزیتا ملکی زاده

منبع:راسخون

سطح پایین سدیم در خون ممکن است موجب بوجود آمدن مسائل زیادی در سلامت شده که می تواند خفیف و یا به طرز نگران نماینده ای شدید باشد. در این مقاله در خصوص علائمی که ممکن است نشان دهنده شرایط پزشکی پایین بودن سدیم باشد، به بحث می پردازیم.

وجود سدیم برای عملکرد روزانه بدن لازم است. سدیم به حفظ تعادل الکترولیت در بدن یاری نموده و نقشی حیاتی در عملکرد اعصاب و عضلات ایفاء می نماید. سطح نرمال سدیم خون یک فرد بالغ در محدوده 135 تا 145 میلی اکی والان در لیتر (mEqlL) واقع شده است. میزان کمتر از 135میلی اکی والان در لیتر نشان دهنده غیر طبیعی پایین بودن سطح سدیم در بدن است که در اصطلاح پزشکی تحت اسم هیپوناترمی شناخته می گردد. اشکال مهم هیپوناترمی تورمی است که در بدن ایجاد می گردد. افت زیاد سطح سدیم موجب شده سلولها بیش از حد آب دریافت نموده و سپس متورم شوند. این تورم معمولاً نگران نماینده نمی باشد تا زمانی که در سلولهای مغز رخ دهد.

علائم نشان دهنده هیپوناترمی

علائمی که ممکن است در هیپوناترمی رخ دهد معمولاً شبیه به علائم سایر عوارض است. از قرار معلوم، این عارضه را نمی توان تنها بوسیله معاینه فیزیکی تشخیص داد، بلکه آزمایشهای خون و ادرار هم جهت تشخیص آن مورد احتیاج است. علائمی که ممکن است نشان دهنده پایین بودن سدیم خون می باشند عبارتنداز:

تهوع یا استفراغ

پایین بودن سطح سدیم به نحوی با عملکرد طبیعی مغز تداخل پیدا می نماید، گیجی و سردرگمی می تواند رخ دهد.

سردرد، بی حالی و خستگی.

کم اشتهایی و یا از دست دادن اشتها و زود خشمی

بیمار ممکن است بی قرار شده و امکان دارد دچار تشنج، ضعف عضلانی، اسپاسم و گرفتگی عضلانی گردد.

علائم دیگر مورد انتظار، کاهش سطح هوشیاری، و در موارد شدید کما را شامل می گردد.

خطرات و عوارض احتمالی

هیپوناترمی هنگامی که به طور ناگهانی و به سرعت اتفاق افتد، می تواند شدید باشد. به این دلیل که افت سریع و شدید سطوح سدیم در خون می تواند موجب تورم سلولهای مغز در زمان کوتاهی شده و این امر می تواند برای بیشتر افراد خطر جانی به همراه داشته باشد. افرادی که مبتلا به هیپوناترمی مزمن می باشند از سوی دیگر کمتر آسیب پذیر می باشند. در خصوص این افراد، سطوح سدیم با سرعت تدریجی کاهش یافته و موجب بروز علائم نه خفیف و نه شدید بلکه میانه می گردد.

افرادی که بیشتر مستعد ابتلاء به هیپوناترمی می باشند ممکن است شامل افراد ذیل باشند:

زنان در مرحله قبل از یائسگی

افراد مسن تر.

افراد مبتلا به مسائل کلیوی

افرادی که داروهای ادرار آور و یا افزایش تعریق مصرف می نمایند که از آن جمله می توان به داروهای دیوریتیک یا ادرار آور اشاره نمود.

افرادی که تحت رژیم غذایی کم سدیم قرار دارند.

افرادی که تحت فعالیتهای شدید بدنی قرار دارند.

درمان

رخ دادن ناگهانی هیپوناترمی می تواند جدی و وخیم باشد. جهت کنترل این شرایط، به بیمار معمولاً مایعات داخل وریدی تزریق شده تا سطوح سدیم خون مجدداً به حد نرمال برسند. ممکن است بعلاوه جهت کنترل علائمی مانند سرگیجه، سردرد و غیره داروهایی تجویز گردد. در بعضی موارد، درمان ممکن است کنترل دلیل زمینه ای مشکل را شامل گردد.

معمولاً موارد خفیف هیپوناترمی می توانند با ایجاد چند تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی و تعدیل دارویی تحت کنترل درآیند. چنانچه نوشیدن بیش از حد آب دلیل بوجود آمدن این عارضه است، در این صورت به بیمار توصیه شده تا زمان بهبودی از این بیماری میزان مایعات مصرفی خود را کاهش دهد. به بیمار بعلاوه ممکن است توصیه گردد مصرف سدیم خود را افزایش داده و یا از داروهای ادرار آور به طریقی استفاده گردد که موجب بروز هیپوناترمی نگردد.

افرادی که به ورزشهای بسیار شدیدی مانند دو ماراتن، ورزش های سه گانه و مانند آن می پردازند، می توانند با مصرف نوشیدنی های ورزشی که حاوی الکترولیت می باشند بجای نوشیدن آب معمولی از بروز هیپوناترمی جلوگیری نمایند. گرچه نوشیدن آب زیاد برای سلامتی مفید است، افراط در آن مضر می باشد؛ هیپوناترمی یکی از پیامدهای آن است. احتیاج روزانه آب ممکن است از فردی به فرد دیگر تفاوت نماید. به همین خاطر است که رنگ ادرار بایستی به اسم نشانه مصرف کافی آب به وسیله فرد و یا عدم مصرف کافی آب بکار برده گردد. در صورتی که ادرار زرد کم رنگ باشد در سلامتی فرد به احتمال زیاد نشانگر آن است که بدن او به مقدار کافی آبدار است. ادرار غلیظ و یا تیره، از سوی دیگر معمولاً نشان دهنده کم آبی بدن می باشد. افرادی که مبتلا به بیماریهایی مانند بیماری آدیسون، کم کاری تیروئید، استفراغ شدید یا اسهال، بیماریهای کلیوی و یا کبدی، و یا مسائل قلبی می باشند، بایستی به منظور کاهش خطر ابتلاء به سطوح پایین سدیم خود را تحت درمان قرار دهند.

سلب مسئولیت: اطلاعات ارائه شده در این مقاله صرفاً جنبه آموزشی داشته و نبایستی به منظور جایگزین توصیه های پزشک متخصص در نظر گرفته گردد

منبع: راسخون