عجیب و ترسناک؛ تبدیل پای دختران به کفش! - شاتر عکاسی

به گزارش خبرآنلاین، این رسم بیش از هزار سال از قرن دهم تا اوایل قرن بیستم انجام می شد و نماد زیبایی و موقعیت اجتماعی به شمار می رفت.

عمل بستن پا در سلسله سونگ (960-1279) شروع شد و در طول سلسله مینگ (1368-1644) در میان خانواده های طبقه بالا رواج یافت. این رسم به ویژه در میان خانواده های ثروتمندی که می خواستند موقعیت و اعتبار خود را به نمایش بگذارند، محبوب بود، زیرا آن را نشانه ای از ثروت می دانستند. بعلاوه اعتقاد بر این بود که این عمل زنان را خواستنی تر می نماید، زیرا به عنوان نماد زیبایی و زنانگی در نظر گرفته می شد.

فرآیند بستن پا بسیار دردناک بود و اغلب منجر به مسائل جدی سلامتی می شد. پا های دختران جوان با بانداژ محکم بسته شده بود، انگشتان پا خم شده بودند و پاشنه پا به زور به سمت کف پا کشیده شده بود. با بزرگ شدن دختر، پابند ها سفت شدند و باعث شکستن استخوان های پا و قوس آن شدند. این شکستگی منجر به تغییر شکل پا ها و به طور قابل توجهی کوچکتر شدن آن ها می شد، به طوری که کف پا اغلب فقط 7 تا 8 سانتی متر طول دارد.

عمل بستن پا عواقب شدیدی برای سلامت زنان داشت. پا های بد شکل راه رفتن را برای آن ها سخت می کرد و اغلب منجر به درد مزمن، عفونت و مشکل در ایستادن طولانی مدت می شد. این عمل بعلاوه تحرک زنان را محدود می کرد و کار یا شرکت در فعالیت های روزانه را برای آن ها سخت می کرد.

پای دختران بین چهار تا ده سالگی بسته بود. برای نرم شدن پا ها از معجون گرم گیاهی و خونی استفاده می کردند. کندن ناخن های پا به توقف رشد یاری می کرد. به جز شست پا، انگشتان پا در کف پا فشرده شدند، جایی که در زیر پا پیچ خوردند و شکستند. سپس قوس پا به شدت شکسته شد تا پا با ساق هم تراز گردد.