شیرهای غول پیکر تاریخی زیر دریاچه سد گتوند دفن شدند - شاتر عکاسی

آدمیان اگر اسب را مظهر نجابت، شکوه و زیبایی، گاو را مظهر فراوانی و برکت می دانند شیر را هم مظهر صلابت و قدرت می دانستند، به همین علت از روزگار باستان برای پاسداشت افراد رشید و محبوب پیکره ای سنگی از شیر می ساختند و بر مزار فرد موردنظر که جانش را در راه آرمانهای بشری داده بود، قرار می دادند.

بخشی از مردمان بختیاری از شیر سنگی به عنوان بردشیر نام می برند به همین علت در بیشتر قبرستان های استان خوزستان و منطقه ها بختیاری نشین، این شیرهای سنگی روی قبر بزرگان روستاها نصب شده است از این رو خوزستان را موزه روباز شیرهای سنگی می دانند.

شیر سنگی ها از پهلو مزین به نقش شمشیر، اسب، تفنگ، مهر و تسبیح هستند و بر گرده آنها مشخصات متوفی نقش می شد. این نقش ها بر پایه خصلت های متوفی بوده و سنگ تراشان با الگوهای ذهنی، پیکره شیر را از سنگ و صخره های زمخت با ابزاری ابتدایی که به کوه بُر معروف هستند جدا و سپس با بن مایه های طبیعی و ذاتی در قالب نقش و نگار بازآفرینی می نمایند.

از تعداد شیرهای سنگی و منطقه های که در آن شیر سنگی وجود دارد آمار کامل و دقیقی در دست نیست اما دو شیر بزرگ سنگی روستاهای آب ماهیک و تنبل پس از آبگیری سد گتوند به زیر آب رفتند این درحالی است که پیش از این مسئولان میراث فرهنگی در استان خوزستان اعلام نموده بودند که با همکاری مسئولان سد گتوند قرار است موزه ای برای این شیرهای سنگی اختصاص یابد و این شیرها به آن موزه انتقال داده شوند اما هیچ وقت نه چنین موزه ای افتتاح شد و نه شیرهای سنگی از روستاهایی که به زیر آب رفتند، بیرون کشیده شدند به همین علت شاید اگر روزی غواصانی به زیر دریاچه سد بروند، در بعضی از منطقه ها با انبوهی از شیرهای سنگی روی قبرستان روبرو شوند!

برد شیرها بین 350 تا 750 کیلو و ارتفاع 80 تا 150 سانتی متر بودند و از سنگهای موجود در کوهها و صخره های مجاور محل دفن به وسیله سنگ تراشان بومی یا استادانی از شهرهای اطراف ساخته می شدند. بعضی از آنها نیز ارتفاعی بیش از دو متر داشتند.

اما غیر از بردشیرهای منطقه آب ماهیک که در زیر آب مدفون شدند، در قبرستان بارانگرد که مابین باغملک و ایذه واقع است چند شیر سنگی وجود دارد که تعدادی از آنها به علت حفاری های غیرمجاز از جا کنده و شکسته شده اند.

منبع:مهر