آمریکای شمالی ؛ مهاجرت 4800 کیلومتری پروانه های پادشاه
به گزارش شاتر عکاسی، مهاجرت حشرات رنگارنگ در قاره آمریکای شمالی، یکی از زیباترین رویدادهای طبیعی در کره زمین است. در اینجا با چگونگی این مهاجرت طولانی آشنا خواهیم شد.
هر پاییز، میلیون ها پروانه مونارک (پادشاه) زمین های تغذیه تابستانی خود را در شمال شرقی آمریکا و کانادا رها نموده و حدود 4800 کیلومتر برای رسیدن به زمین هایی که زمستان در آن ها تمام شده است، یعنی جنوب غربی مکزیک، سفر می نمایند.
ولی برخلاف پرنده ها یا حیوانات وحشی که بعلاوه مهاجرت های افسانه ای دارند، این پروانه های منحصر به فرد، هرگز برنمی گردند. (برای تماشا عکس های خارق العاده پروانه ها به این سایت مراجعه کنید.)
پروانه ها روی شاخه های زمستانی در سیرا چینکوا، مکزیک، جمع شده اند. هوای سرد کوهستان، متابولیسم (سوخت و ساز) آن ها را آرام می نماید و باعث ذخیره انرژی می شود.
این مقاله به وسیله جیسون بیتل نوشته شده است. وی نویسنده تاریخ طبیعی و شرکت نماینده مکرر در نشنال جئوگرافی است.
اما چرا آن ها این راه را برنمی گردند؟ آن ها از اول از کجا می دانند که مقصد کجا است؟
چگونگی مهاجرت پروانه های پادشاه
زمانی که روزها کوتاه می شوند و دما افت می نماید، مونارک ها آغاز به ترک محدوده های تغذیه و فراوری مثل می نمایند تا در جستجوی مکانی امن برای گذر از زمستان باشند.
برای پروانه ها، این زمین گذران زمستانی در ارتفاعات برخی کوهستان ها در مرکز مکزیک، یافت می شود. در آنجا یک بار دیگر، مونارک ها در کنار میلیون ها هم نوع خود روی شاخه های درختان اویمل قهوه ای (صنوبر)، اجتماع می نمایند.
پابلو جارامیلو لوپز، دانشمند محقق دانشگاه ملی مستقل مکزیک، می گوید:
این درختان، بعلاوه شناخته شده به نام صنوبرهای مقدس، یک اقلیم کوچک برای محافظت از حشرات، خلق می نمایند.
لوپز می گوید:
سایبان درختی و زیست بوم آن منطقه، نقش یک پتو را برای مونارک ها ایفا می نماید، بنابراین دما خیلی بالا یا پایین نمی رود.
پس از گذشت زمستان، این موجودات منحصر به فرد، بخشی از جهت را به سمت شمال برمی گردند تا به منطقه ها گرم تری چون تگزاس برسند، جایی که در آن جفت گیری نموده و بر روی گیاهان میلک وید (جلبک های لیفی نرم که شیره سفید و شیر مانند دارند)، تخم می گذارند. طی تنها چند روز، کرم های پروانه راه راه با رنگ های فوق العاده سیاه، طلایی و سفید از تخم بیرون می آیند. این لاروهای مونارک (کرم حشره)، قبل از شکل گیری پیله و تبدیل به پروانه های بالغ، میزان بسیار زیادی از میلک وید را مصرف می نمایند. (در اینجا بخوانید علت کاهش تعداد مونارک ها چگونه به میلک وید مربوط است)
در این نقطه از چرخه، پروانه های تازه دوباره به آسمان می فرایند و درست قبل از پیدا کردن یک قطعه زمین پر از میلک وید و تکرار این فرآیند، صدها کیلومتر دیگر به سمت شمال پرواز می نمایند.
سارینا جیپسن می گوید:
این فرایند سبب می شود برگشت از سفر تا کانادا، حدود 4 یا 5 نسل از پروانه، طول بکشد.
جیپسن، مدیر برنامه گونه های در خطر انجمن زرسز (Xerces Society)، انجمن بین المللی متمرکز بر حفاظت از بی مهرگان است.
سپس، وقتی دوباره پاییز از راه می رسد، مونارک ها از جریان های هوایی برای پرواز دوباره به مکزیک استفاده می نمایند، یک شاهکار به نظر غیر ممکن از سمت این حشره ظریف و زیبا.
جارامیلو لوپز می گوید:
به طرز جالبی موج های مونارک ها به سمت شمال، چرخه های کامل زندگی آن ها را در طول 5 تا 7 هفته تکمیل می نماید.
ولی وقتی پاییز دوباره برمی شود، یک نسل ویژه از مونارک های خاص که می توانند تا 8 ماه زنده بمانند، از جریان های هوایی برای برگشت به مکزیک استفاده می نمایند، یک شاهکار به نظر غیر ممکن از سمت این حشره ظریف و زیبا.
این موضوع سبب می شود مونارک های مهاجر، بسیار منحصر به فرد باشند، زیرا با این که از یک گونه هستند، ولی به دلایلی بیشتر زنده می مانند.
آیا مونارک ها مهاجرت می نمایند، و از کجا می دانند مقصد کجاست؟
جیپسن می گوید:
این بخش هنوز بسایر مبهم است، ولی چندین تئوری وجود دارد.
یکی از توضیحات می تواند این باشد که مونارک ها به سمت شمال پیشروی می نمایند، آن ها اساسا در پی شکوفه های منبع غذایی اولیه خود یعنی گیاهان میلک وید می فرایند. سپس وقتی که زمستان از راه می رسد و این گیاهان از بین می فرایند، این موجودات به مکانی با دارا بودن شرایط محافظت از آن ها در مقابل آب و هوا، عقب نشینی می نمایند.
یک ایده دیگر شامل سیستم ایمنی آن ها است. سونیا آلتیزر، یک اکولوژیست در دانشگاه جرجیا می گوید:
مهاجرت بعلاوه به مونارک ها اجازه می دهد از زیستگاه خود فرار نمایند، جایی که در انتها تابستان انباشته از انگل ها می شود.
آلتیزر متوجه شد، پروانه های بالغ به وسیله یک انگل تک یاخته به نام افریوسیستیس الاکتروسیرها یا OE آلوده می شوند و نمی توانند پرواز نمایند و به مسافت های کوتاه تری در دنیای وحش سفر می نمایند.
آلتیزر می گوید:
ما فکر می کنیم مهاجرتُ تعداد زیادی از مونارک های آلوده را از بین می برد و از جمعیت آن ها می کاهد.
یک تحقیق در خصوص چگونگی فهم مونارک ها از مقصد سفر در سال 2016 چاپ شد. طبق این مطالعه این مخلوقات بر اساس موقعیت نسبی خود نسبت به آفتاب حرکت می نمایند. اما دانشمندان هنوز در پی این هستند که این اتفاق چگونه رخ می دهد.
چرا پروانه های پادشاه مهم هستند؟
در حالی که به نظر پروانه های مونارک کوچک و بی اهمیت می آیند، این موجودات خارق العاده، نقشی حیاتی در زیست بوم زیستگاه خود ایفا می نمایند.
به عنوان پروانه های بالغ، مونارک ها هر سال وقتی در پی شهد غنی از مواد مغذی هستند، از تعداد بی شماری از گل های وحشی بازدید می نمایند. در حین انجام این عمل، مونارک ها گرده های یک گیاه را به دیگری منتقل و در فراوری مثل این گونه ها همکاری می نمایند.
اگرچه کرم های مونارک و پروانه های بالغ با تشکر از سمی که از گیاه میلک وید دریافت می نمایند، برای بیشتر شکارچیان ، سمی هستند، برخی حیوانات کماکان قادر به شکار آن ها هستند. مرغ انجیرخوار و سینه سرخ ها (grosbeak) در طول زمستان، مونارک ها را می خورند و مورچه ها، زنبورها، مگس ها و عنکبوت ها اگر فرصت خوردن کرم ها را پیدا نمایند، آن ها رااز دست نمی دهند.
آیا پروانه های پادشاه در خطر هستند؟
پاسخ کوتاه به این سوال، خیر است. پروانه های مونارک در دنیا بسیار زیاد هستند، با جمعیتی معادل آفریقای شمالی و نیوزیلند.
زیرگونه شناخته شده با نام دانوس پلکسیپوس پلکسیپوس () تنها گونه ای است که مهاجرت در آمریکای شمالی را انجام می دهد و این پروانه ها به شدت تحت تهدید هستند.
جیپسن می گوید که انجمن زرسز از اداره خدمات حیات وحش ایالات متحده درخواست نموده است مونارک های مهاجر آن منطقه را در دسته در خطر انقراض قرار دهند. این درخواست هم اکنون تحت آنالیز است.
پروانه های پادشاه با چه تهدیداتی روبه رو هستند؟
چون مونارک های مهاجر، محدوده وسیعی دارند، بعلاوه با تهدیدات زیادی روبه رو هستند. این تهدیدات شامل کاهش جمعیت گیاهان میلک وید در محدوده آن ها در ایالات متحده و کانادا، انگل ها و بیماری های اشاره شده در تحقیقات آلتیزر و تقاضای رو به افزایش آووکادو در مکزیک، می شوند.
طبق گفته جارامیلو لوپز، مشکل آووکادو، حل نشدنی ترین آن ها است، زیرا افرادی که نزدیک زمین های زمستانی مونارک ها زندگی می نمایند، احتیاج به منبع عایدی دارند. متاسفانه، زمانی که جنگل های بومی با کشت آووکادو عوض شدند، مونارک ها به ارتفاعات بالاتری پناه بردند.
مکزیک حدود 140 هزار هکتار از جنگل های بومی خود را به عنوان منطقه محافظت شده مونارک ها علامت گذاری نموده است، ولی جارامیلو لوپز می گوید بیشتر این منطقه، در حقیقت یک ناحیه حائل است که از بادهای شدید از طرف منطقه ها آسیب دیده، جایی که مونارک ها اجتماع نموده اند، جلوگیری می نماید. بنابراین حتی اگر منطقه کشت آووکادو در ارتفاعات پایین تر از ترجیح مونارک ها باشد، باز هم تاثیرات خود را بر جنگل هایی که آن ها به آن وابسته هستند، می گذارد.
طبق گفته های جیپسن، مردم با خرید تخم های مونارک از تامین نمایندگان تجاری، به جمعیت حیات وحش صدمه می زنند. او می گوید نظارت کمی بر این موضوع وجود دارد، که به این معنا است که حتی اگر شما قصد یاری به مونارک ها را دارید، ممکن است عامل پخش بیماری شوید.
جیپسن می گوید:
برترین کاری که می توانید انجام دهید، آماده کردن زیستگاه طبیعی آن ها و رها کردن آن ها به حال خودشان است.