خطر حمله قلبی و سکته مغزی با شیرین کننده با کالری صفر - شاتر عکاسی

به گزارش خبرنگاران به نقل از سی ان ان؛ بر اساس این مطالعه که نتیجه آن روز دوشنبه در مجله Nature Medicine منتشر شد افرادی که دارای فاکتور های خطر موجود برای بیماری قلبی مانند دیابت هستند در صورت داشتن بالاترین سطح اریتریتول در خون دو برابر بیش تر از سایرین در معرض حمله قلبی یا سکته مغزی قرار داشتند.

آنالیز نشان داد که 25 درصد سطح بالاتر اریتریتول باعث افزایش دو برابری خطر بروز حمله قلبی و سکته مغزی می گردد. هازن می گوید: این میزان با قوی ترین عوامل خطر قلبی مانند دیابت برابری می نماید.

نتایج تحقیقات آزمایشگاهی و حیوانی اضافی ارائه شده در مقاله نشان داد که به نظر می رسد اریتریتول باعث لخته شدن راحت تر پلاکت های خون می گردد. لخته ها می توانند شکسته شوند و به قلب بروند و باعث حمله قلبی شوند یا به مغز بروند که سبب بروز سکته مغزی خواهند شد.

دکتر اندرو فریمن مدیر پیشگیری و سلامت قلب و عروق در بیمارستانی در دنور که در این پژوهش شرکت نداشته می گوید: نتیجه این پژوهش قطعا زنگ خطر را به صدا در می آورد. به نظر می رسد خطر لخته شدن در صورت مصرف اریتریتول وجود دارد. بدیهی است که تحقیقات بیشتری مورد احتیاج است، اما با احتیاط فراوان ممکن است فعلا محدود کردن اریتریتول در رژیم غذایی تان تصمیمی منطقی باشد.

در پاسخ به این مطالعه رابرت رانکین مدیر اجرایی شورای کنترل کالری که یک انجمن صنعتی در ایالات متحده می باشد به سی ان ان اعلام نموده است: نتایج این مطالعه برخلاف دهه ها تحقیق علمی است که نشان می دهد شیرین نماینده های کم کالری مانند اریتریتول بی خطر هستند همان طور که مجوز های نظارتی جهانی برای استفاده از آن در مواد غذایی و نوشیدنی ها نشان می دهد.

رانکین می گوید: نتایج پژوهش نباید به جمعیت عمومی تعمیم داده گردد، زیرا شرکت نمایندگان در مداخله پیش تر در معرض خطر حوادث قلبی عروقی بودند.

اریتریتول چیست؟

اریتریتول مانند سوربیتول و زایلیتول یک الکل قند است کربوهیدراتی که به طور طبیعی در بسیاری از میوه ها و سبزیجات یافت می گردد. حدود 70 درصد شیرینی قند را دارد و به گفته متخصصان کالری آن صفر در نظر گرفته می گردد.

اریتریتول که به صورت مصنوعی در مقادیر زیاد ساخته می گردد قند خون را افزایش نمی دهد و نسبت به بعضی دیگر از الکل های قندی اثر ملین کمتری دارد. هازن که هم چنین مدیر مرکز میکروبیوم و سلامت انسان کلینیک کلیولند است می افزاید: اریتریتول شبیه شکر است طعمی شبیه شکر دارد و می توانید با آن شیرینی پزی کنید.

او می افزاید: ارتریتول یک افزودنی بسیار محبوب برای محصولات و مواد غذایی با کربوهیدرات پایین است که برای افراد مبتلا به دیابت به بازار عرضه می شوند. بعضی از مواد غذایی دارای برچسب دیابت که ما مورد آنالیز قرار دادیم بیش از هر ماده دیگری از نظر وزنی حاوی اریتریتول بودند.

هم چنین، اریتریتول بزرگترین ماده از نظر وزنی در بسیار از محصولات طبیعی استویا (شیرین نماینده ای طبیعی و جایگزینی برای قند و شکر) و مانک فورت می باشد (عصاره ای فاقد ساکارز و کالری می باشد و به شکل های مختلف پودر، گرانول و مایع به بازار عرضه می گردد) می باشد. از آنجایی که استویا و مانک فروت حدود 200 تا 400 برابر شیرین تر از شکر هستند در هر محصولی تنها میزان اندکی از آن مورد احتیاج است.

یک کشف غیرمنتظره

هازن می گوید: کشف ارتباط بین اریتریتول و مسائل قلبی عروقی کاملا تصادفی بود. ما حتی در پی آن نیز نبودیم.

تحقیقات هازن حول محور یک هدف ساده بود: یافتن مواد شیمیایی یا ترکیبات ناشناخته در خون افراد که ممکن است امکان پیش بینی خطر حمله قلبی، سکته مغزی یا مرگ را در سه سال آینده فراهم سازند. برای انجام این کار تیم تحقیق تجزیه و تحلیل 1157 نمونه خون در افراد در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی را شروع کرد نمونه هایی که در فاصله سال های 2004 تا 2011 میلادی جمع آوری شده بودند.

هازن می گوید: ما این ماده را پیدا کردیم که به نظر می رسید نقش مهمی دارد، اما نمی دانستیم چیست. سپس متوجه شدیم که اریتریتول یک شیرین نماینده است.

او اشاره می نماید که بدن انسان به طور طبیعی اریتریتول فراوری می نماید، اما در مقادیر بسیار کم که سطوح مقدار گیری شده را محاسبه نمی نماید.

برای تایید یافته ها تیم هازن دسته دیگری از نمونه های خون از بیش از 2100 نفر در ایالات متحده و 833 نمونه دیگر که به وسیله همکاران در اروپا تا سال 2018 میلادی جمع آوری شده بودند را مورد ارزیابی قرار دادند. حدود سه چهارم شرکت نمایندگان در هر سه جمعیت مبتلا به بیماری عروق کرونر یا فشار خون بالا و حدود یک پنجم از آنان مبتلا به دیابت بودند. بیش از نیمی از آنان مرد و در سنین 60 تا 70 سال قرار داشتند.

محققان دریافتند که در هر سه جمعیت سطوح بالاتر اریتریتول با خطر بیشتر حمله قلبی، سکته مغزی یا مرگ ظرف مدت سه سال مرتبط است. اما علت این موضوع چیست؟

به گفته هازن پژوهشگران برای یافتن علت این موضوع آزمایش های حیوانی و آزمایشگاهی بیش تری انجام دادند و دریافتند که اریتریتول باعث تحریک افزایش ترومبوز یا لخته شدن خون می گردد. ترومبوز به موقعیتی گفته می گردد که یک لخته در داخل عروق سالم تحت شرایطی خاص ایجاد گردد که می تواند مانع جریان خون در عروق گردد.

لخته شدن در بدن انسان لازم است و در غیر این صورت بر اثر بریدگی ها و جراحات دچار خونریزی خواهیم شد. همین روند به طور مداوم در داخل بدن نیز رخ می دهد.

هازن می گوید: رگ های خونی ما همواره تحت فشار هستند و دچار نشت می شوند و پلاکت های خون دائما این سوراخ ها را مسدود می نمایند. او می افزاید با این وجود، مقدار لخته ساخته شده به وسیله پلاکت ها به مقدار محرکی که سلول ها را تحریک می نماید بستگی دارد.

با این وجود، آن چه که با اریتریتول می بینیم آن است که پلاکت ها فوق العاده پاسخ دهنده می شوند: یک محرک 10 درصدی 90 تا 100 درصد تشکیل لخته را ایجاد می نماید.

هازن می گوید: من فکر می کنم برای افرادی که در معرض خطر لخته شدن خون، حمله قلبی و سکته هستند مانند افراد مبتلا به بیماری قلبی یا افراد مبتلا به دیابت تا زمانی که مطالعات بیش تری انجام گردد بهتر است از اریتریتول دوری نمایند.

الیور جونز استاد شیمی در دانشگاه RMIT در ویکتوریا در استرالیا می گوید که این مطالعه صرفا یک همبستگی و نه رابطه علیت را نشان داده است. او که در این پژوهش شرکت نداشته می گوید: همان گونه که نویسندگان مقاله نیز خاطر نشان ساخته اند آنان علتی قطعی مبنی بر وجود ارتباط بین اریتریتول و خطر لخته شدن خون نیافتند. هر خطر احتمالی (و هنوز اثبات نشده) ناشی از اریتریتول اضافی باید در مقابل خطرات سلامتی بسیار واقعی ناشی از مصرف بیش از حد گلوکز متعادل و متوازن گردد.

داوطلبان سالم

هازن می گوید در بخش پایانی این مطالعه هشت داوطلب سالم نوشیدنی حاوی 30 گرم اریتریتول میزانی که بسیاری از مردم در ایالات متحده مورد استفاده قرار می دهند را مصرف کردند. آزمایش های خون در سه روز بعدی سطوح اریتریتول و خطر لخته شدن خون را ردیابی کردند.

30 گرم برای افزایش هزار برابری سطح اریتریتول در خون کافی بود و برای دو تا سه روز بعدی بالاتر از آستانه لازم برای تحریک و افزایش خطر لخته شدن خون باقی ماند.

تنها 30 گرم اریتریتول چقدر است؟ هازن می گوید که معادل خوردن یک پیمانه بستنی کتو است. او می گوید: اگر به برچسب های تغذیه ای بر روی بسیاری از بستنی های کتو نگاه کنید عبارت قند کاهنده یا الکل قند را خواهید دید که اصطلاحاتی برای اریتریتول هستند و در آن بین 26 تا 46 گرم اریتریتول وجود دارد. من و همکاران ام به فروشگاه ها می رفتیم و به برچسب ها نگاه می کردیم. شیرینی ای را برای افراد مبتلا به دیابت در بازار یافتیم که حدود 75 گرم اریتریتول داشت.

در نتیجه، علم باید عمیق تر و با عجله به آنالیز اریتریتول بپردازد، زیرا این ماده در حال حاضر به طور گسترده در دسترس است. اگر مضر است باید در خصوص آن بدانیم.