بچه ها چگونه می توانند مثل پهلوانک های ایران زمین بدرخشند ، چراغ زورخانه های شهر تهران را روشن کنیم - شاتر عکاسی

خبرنگاران - ثریاروزبهانی: اکنون علی جلیجو کاپیتان تیم ملی ورزش زورخانه ای بزرگسالان ایران، قهرمان آسیا و قهرمان دنیا، سرپرست و مربیگری گروه پهلوانک های ایران زمین را به عهده دارد. با او همراه شدیم تا با قهرمانان کوچک و فعالیت های آنها بیشتر آشنا شویم.

• ایده تشکیل گروه پهلوانک های کوچک ایران زمین با حضور بچه ها در عرصه ورزش زورخانه ای از چه زمانی شکل گرفت و این بچه ها را چه طور شناسایی و استعدادهایشان را کشف کردید؟

سال گذشته با گروه جوانمردان ایران زمین در برنامه عصر نو به رقابت پرداختیم و سال جاری هم با بچه های که در این عرصه ورزشی فعالیت می کردند، گروه پهلوانک های کوچک را راه اندازی کردیم. حدود 2 یا 3 ماه قبل از آغاز دوره اول برنامه عصر نو این گروه شکل گرفت. در مرحله نخست با بچه ها شهر تهران که شاگردانم بودند و از قبل در این رشته حضور داشتند، به تمرین پرداختیم. کوچک تر که بودند با آنها کشتی تمرین می کردیم. به همین دلیل استعدادهایشان را قبل از برنامه عصر نو کشف نموده و با توانایی و مهارت آنها به خوبی آشنا بودم.

در ادامه ویژه برنامه ای از شبکه ورزش در رابطه با ورزش زورخانه ای فراوری و پخش شد. در این برنامه با دقت و سنجش بیشتری توانایی بچه ها شرکت نماینده در این برنامه را مورد ارزیابی قرار دادم و از افراد با استعدادشان برای حضور در تیم پهلوانک های کوچک دعوت کردم. برهمین اساس در مرحله نیمه نهایی 4 نفر و در فینال هم 9 نفر از بچه ها سایر شهرهای کشور به جمع اعضای گروه پیوستند. هرچه که از مدت فعالیت این گروه می گذشت، تعداد آن هم افرایش پیدا می کرد. گروه پهلوانک های کوپک ایران زمین، در مرحله نخست 9 نفر، در مرحله نیمه نهایی 18 نفر و در فینال به 30 شرکت نماینده رسید. کوچکترین اعضای این گروه 3 سال و نیم و بیشترین هم 14 سال دارد.

• پهلوانک های ایران زمین برای اینکه در این رقابت بدرخشند و توانایی هایشان را به نمایش بگذارند، چه مدت تمرین و کوشش کردند یا به نوعی دیگر بچه ها علاقه مند به این ورزش بایدچند سال کوشش و تمرین انجام بدهند تا از توانایی و قدرت بدنی لازم برای حضور دراین عرصه برخوردار شوند؟

بچه ها علاقه مند اگر بخواهند این رشته ورزشی را اصولی و حرفه ای بیاموزند و از صفر آغاز نمایند و به توانایی گروه پهلوانک ها برسند باتوجه به استعدادهایشان باید حداقل 2 تا 3 سال کوشش نمایند تا به این جایگاه برسند. بچه هایی گروه پهلوانک های کوچک ایران زمین پایه ورزش را بلد بودند و برای رقابت در برنامه عصرنو تنها هماهنگی و آموزش حرکات نمایشی در صحنه را فرا گرفتند. حدود 9 ماه اعضای گروه به شکل مداوم در اردو بودند و مرحله ها و حرکت ها را تمرین می کردند. همه این حرکاتی که در برنامه عصرنو روی آنتن رفت، نتیجه بارها آزمون و خطاهایی بود که بچه ها کوشش می کردند تا حرکات را به شکل صحیح اجرا نمایند که با هم هماهنگ باشد.

• اکنون بعد از اجرای و پخش نمایش گروه پهلوانک های کوچک ایران زمین در برنامه عصرنو، قهرمانان کوچک این گروه مشغول چه فعالیتی هستند و آیا همچنان برای حضور دوباره به تمرینات خود ادامه می دهند؟

شهرداری منطقه 22 شهر تهران، زورخانه و بعلاوه فضایی را در اختیار گروه پهلوانک ها قرار داد تا تمرینات خود را در این فضاها ادامه بدهد. اکنون اعضای گروه و بعلاوه ورزشکار نو در هر دو فضا مشغول آموزش و تمرین هستند. بعد از پخش این برنامه اجراهای بسیاری به بچه ها پیشنهاد داده می گردد، آنها هم در داخل و هم خارج تهران برنامه های متعددی را اجرا کردند.

• ارتباط برقرارکردن با بچه ها سختی و مهارت های خاص خودش را دارد. به ویژه که در کنار ارتباط گرفتن در این جهت باید حرکات و فنون های مخصوص این رشته را هم به آنها آموخت وممکن است رفتارهای بچگانه ای از خودشان بروز دهند یا با هم قهر و آشتی نمایند. آیا در مدتی که مشغول آماده کردن گروه برای اجرای برنامه بودید، این رفتارهای بچگانه را دیدید و چطور آن را مدیریت کردید؟

برای شرکت در برنامه عصر نو بچه ها سختی های بسیاری را تحمل کردند. چون سنشان کم بود و برخی از حرکات برایشان سخت. به همین دلیل یک جاهایی خسته می شدند. به قول معروف، می بُریدند و برخی هایشان در قالب کودکی خودشان گریه می کردند. ولی آنقدر هدف شان، بزرگ و والا بود که وقتی به بچه ها می گفتم بچه ها تمرین را تمام کنید، بچه ها دست برنمی داشتند و ادامه می دادند.

• آیا پهلوانک های کوچک ایران زمین به موفقیت و کسب مقام در این برنامه امیدوار بودند؟

از روز اولی که بچه ها تمرین می کردند در فکر شان می گفتند که ما زنگ طلایی می گیریم. برای دور اول که این رخ داد. می گفتند قطعاً ما از تیم جوانمردان ایران زمین که در دوره قبل سوم شده بود، رتبه و جایگاه بهتری به دست می آوریم و روز فینال و موقع اعلام آراء، قطعاً بین یک و دو می ایستیم و آنجا تکلیف مان معلوم می گردد. خوب می گفتم رؤیای شیرینی است و از یک طرف هم می ترسیدم که این اتفاق نیفتد و در ذوق شان بخورد، اما با باوری که داشتند همه این اتفاقات افتاد و بچه ها زنگ طلایی را گرفتند و رؤیایشان محقق شد. بعلاوه بین جایگاه یک و دو قرار گرفتند و از تیم جوانمردان ایران زمین، نتیجه شان نتیجه بهتری شد. آنها واقعاً نشان دادند با سن کمی که دارند اراده و پشتکار و غیرت شان باعث شد که رؤیای شان محقق گردد و من هم به عنوان مربی شان کلی از این اتفاق و کوشش لذت بردم. بیش از 11 ـ 12 میلیون رأی برای گروه پهلوانک ها و گروه جوانمردان ایران زمین ثبت شد و این عدد و رقم زیادی است و می تواند گفت آینده روشنی در انتظار این ورزشکاران است به شرط آنکه مسئولان قدر آن را بدانند و از این بچه ها ورزشکار بیشتر حمایت نمایند. درست است که زورخانه در منطقه 22 به ما دادند ولی اصلاً برای این تعداد از ورزشکارها و استعدادهایی که قرار است شکوفا گردد این زورخانه جوابگو نیست. برای مثال زمین های بازی مان برای این بچه ها کم است و خیلی باید بیشتر از این حرف ها باشد. از مسئولان می خواهم که زیرساخت ها و زورخانه های شهر تهران را فعال تر نمایند. در تهران زورخانه بسیاری وجود دارد، اما اغلب آنها خالی است و فعالیتی داخل آن انجام نمی گردد. اگر این زورخانه ها فعال شوند ورزش زورخانه ای دوباره احیا می گردد، بچه ها علاقه مند بیشتری به سمت این ورزش می آیند.

• شما به عنوان یک مربی که هر روز با آنها زندگی و تمرین می کنید، آینده ورزشی این بچه ها ورزشکار را چگونه می بینید؟

به آنها گفتم که اول راه هستید. آنها تا به حال در مسابقات استانی هم شرکت ننموده بودند، ولی دست به این کار بزرگ زدند و نتیجه خیلی مطلوب و بزرگی را پیدا کردند. با پهلوانک ها درباره قهرمان شدن در دنیا و پوشیدن پیراهن تیم ملی و بعلاوه رسیدن به قله های بزرگ ورزشی صحبت و آنها را آماده شان کردم. اعتقاد دارم آینده ورزش زورخانه ای کشور در دستان این بچه هاست.