باواریا؛ استان کاخ های افسانه ای - شاتر عکاسی

باواریا بزرگ ترین استان آلمان مساحتی حدود 80 هزار کیلومتر مربع دارد؛ این استان به علت داشتن طبیعتی چشم نواز و عجایبی ساخته دست انسان که چندین قرن است میلیون ها نفر از سرتاسر دنیا جذب تماشای خود می نماید یکی از محبوب ترین و مشهورترین مقاصد گردشگری آلمان محسوب می گردد. علاوه بر داشتن دریاچه های زیبا و شهرهای رنگارنگ و پر جنب وجوش، استان باواریا به علت وجود قصرها و قلعه های حیرت انگیزی معروفیت پیدا نموده است که مانند کاخ های توصیف شده در افسانه های پریان هستند و همواره در صدر لیست پر بیننده ترین و محبوب ترین جاذبه های گردشگری در هر زمانی از سال قرار دارند. اطلاعاتی از مشهورترینِ این قصرها و کاخ ها را برای شما در ادامه آورده ایم که در سفر به این استان سحرانگیز و پرهیجان نباید تماشا از آنها را از دست بدهید. در ادامه با خبرنگاران همراه باشید.

کاخ نوی شوان اشتاین (Neuschwanstein Castle)

قلعه پرهیبتی در میان کوه های آلپ در باواریای آلمان با شکوه تمام قد برافراشته است. پادشاه لودویگ دوم دستور ساخت این کاخ را به عنوان یک اقامتگاه و تفرجگاه تابستانی در سال 1869 داد تا به این صورت قدرت یک پادشاه را به نمایش بگذارد. البته متاسفانه خود پادشاه مجالی برای لذت بردن از این کاخ رویایی نداشت، چرا که پیش از تکمیل شدن ساخت قصر، وی در یک دریاچه در همان نزدیکی غرق شد. این قلعه حیرت برانگیز 3306 متر از سطح دریا فاصله دارد و بر روی خرابه های قصر هونن شانگاو (محل زندگی پادشاه لودویگ دوم در زمان کودکی) به سبک رومی ِاوایل قرن 13 بنا شد. در ساخت این قلعه از به روزترین تکنولوژی ها استفاده شده است. طراحی کاخ نوی شوان اشتاین ابتدا به وسیله ادوار ریدل، معمار متخصص درباری انجام شد و سپس یک نقاش صحنه به نام کریستین ژان این طرح ها را بسط داد. اتاق خواب پادشاه بی نظیرترین و عالی ترین آثار حکاکی، نقاشی، موزاییک و تزئینات را در خود دارد؛ بعلاوه اتاق تخت پادشاهی، سالن آرایش و سالن غذاخوری از دیگر مکان های این قصر هستند که طراحی خاص و منحصر به فرد دارند. این قصر تنها همراه با تور راهنما که حدودا 35 دقیقه طول می کشد قابل بازدید است؛ بعلاوه در این کاخ امکان سیگار کشیدن یا عکس برداری وجود ندارد. بلیت ورودی نیز باید از محل مرکز فروش بلیت هونن شانگاو در روستای پایین قصر تهیه گردد.

کاخ لیندرهاف (Linderhof Palace)

قلعه دیگری متعلق به پادشاه لودویگ بین سال های 1870 تا 1879 به شکلی فاخر از سبک روکوکو (نوعی سبک معماری) ساخته شد؛ لیندرهاف از دیگر جاذبه های مشهور باواریا است که در یک دره دور افتاده بین شهرهای فوسن (Fussen) و اوبرآمرگاو (Oberammergau) واقع شده است. اگرچه این قلعه از کوچک ترین قصرهای پادشاه لودویگ است، اما تنها قصری است که وی تا زمان اتمام ساخت آن زنده بود و فرصت مشاهده شکوه و عظمت آن را داشت. این قصر که به سبک روکوکو طراحی شده است، به وضوح در طراحی از قصر ورسای مشهور در فرانسه پیروی نموده است. خاص ترین بخش این قصر سرای آینه ها است ؛ سالنی انحصاری و محل استراحت ویژه پادشاه لودویگ بود که عادات وحشتناکی در خواب داشت. وی که تمام شب ها بیدار بود، از بازتاب هزاران شمع در سالن پر از آینه خود لذت می برد. دیگر جاذبه های این کاخ شامل خانه مراکشی و بعلاوه خانه تابستانی موریش (Moorish Kiosk) با تخت طاووسی است که پادشاه آن را از یک نمایشگاه پاریس در سال 1867 خریداری کرد. در اطراف قصر، باغ ها و تراس هایی به سبک باروک و بعلاوه آبشارهایی از سبک رنسانس ایتالیا ساخته شده است. این قصر بیشتر در ماه های تابستان از آوریل تا اکتبر بازدید می گردد و در مناسبت های تعطیلاتی معینی معمولا نزدیک کریسمس و سال تازه بسته است.

قصر نیمفنبرگ

پادشاه الکتور فردیناند ماریا و همسر وی هنریت آدلاید ساووی به مناسبت تولد پسر و وارث خود، به معماری به نام آگوستینو بارلی دستور ساخت یک اقامتگاه تابستانی در غرب مونیخ را دادند. ساخت و ساز این قصر در سال 1664 شروع شد. قصر نیمفنبرگ بسیار باشکوه بوده و ساختاری پر از طاق دارد که از هر کمان تا کمان دیگر آن 500 متر فاصله است. این معمار بخش درونی قصر را مشابه یک ویلای ایتالیایی طراحی کرد که شدیدا مورد علاقه هنریت بود. اندرونی قصر روشن بوده و دکوراسیون آن به وسیله دو معمار به شکل بسیار باشکوهی طراحی شده است. در عمارت این کاخ، بازدیدکنندگان می توانند موزه ای از کالکسه های قدیمی و بعلاوه کالسکه های باشکوه پادشاه لودویگ دوم را ببینند که موزه مارستال (Marstall museum) نام دارد. یکی از ویژگی های مشهور این قصر گالری آو بیوتیز یا همان گالری زیبایی ها، مجموعه ای از 36 نقاشی پرتره است که به وسیله جوزف استیلر نقاش دربار در آن موقع، برای پادشاه لودویگ اول نقاشی شده بود. خارج از قصر پارکی دویست هکتاری وجود دارد که در گذشته باغی به سبک ایتالیایی بود. اکنون این باغ به سبک انگلیسی طراحی و با مجسمه های زیبا، درختان و گل ها تزئین شده است. منبع: travelviviمنبع: کجارو