طراحی سایت: همه چیز درباره سایتوکاین ها: عملکرد، ساختار و خواص آن ها
به گزارش شاتر عکاسی، سایتوکاین ها گروهی از مولکول ها هستند که به اسم پیغام رسان در ارتباطات بین سلولی عمل می نمایند. آن ها عمدتا به منظور تحریک پاسخ ایمنی، هنگامی که سلول ها هر گونه مواد خارجی را در خون تشخیص می دهند، آزاد می شوند.
جهت دریافت مشاوره خدمات طراحی سایت از بهترین و مجربترین طراحان کشور همراه ما باشید. از طراحی تا توسعه وبسایت های حرفه ای را با بهترین قیمت از نماشو بخواهید.
مترجم: سهیلا حاجی زاده
منبع:راسخون
سایتوکاین ها گروهی از مولکول ها هستند که به اسم پیغام رسان در ارتباطات بین سلولی عمل می نمایند. آن ها عمدتا به منظور تحریک پاسخ ایمنی، هنگامی که سلول ها هر گونه مواد خارجی را در خون تشخیص می دهند، آزاد می شوند.
سایتوکاین ها گروه بزرگی از مولکول های پیغام رسان سلولی هستند که اساسا شامل پروتئین ها، پپتیدها و گلیکو پروتئین ها هستند. آن ها دارای ساختارهای زنجیره ای کوتاه یا طویل هستند. سیتوکنین ها در ابتدا به وسیله سلول های سیستم ایمنی به منظور آغاز تعاملات سلول به سلول جهت فراوری یک پاسخ ایمنی آزاد می شوند. برای مثال، هنگامی که سلول های سفید خون در تماس با پاتوژن ها قرار می گیرند، بلافاصله سایتوکاین آزاد می نمایند که باعث فعال کردن سایر سلول های سفید خون به منظور حمله به مهاجم خارجی می گردد.
بنابراین، پاسخ ایمنی، هشدار و به کار گیری تعداد بیشتری از سلول های سفید خون به منظور مبارزه با عفونت به وسیله این پیغام رسان های شیمیایی (سایتوکاین ها) انجام می گیرد. در واقع، سایتوکاین ها در تنظیم عملکرد سیستم ایمنی حیاتی هستند. سایتوکاین ها به شیوه مشابه پاسخ به آسیب یا زخم عمل می نماید. در چنین شرایطی، پیغام سایتوکاین به منظور افزایش جمعیت سلول های سفید خون در محل آسیب دیده به منظور سرعت بخشیدن به بهبود زخم می باشد.
سایتوکاین ها واسطه هایی از پاسخ التهابی هستند که بعد از اینکه بافت زنده آسیب دید، فراوری می شوند. التهاب ناشی از سیتوکنین ها یک مکاهمم دفاعی بوده که به حفظ آسیب موضعی یاری می نماید.
هنگامی که سایتوکاین ها از یک سلول آزاد می شوند، به گیرنده های واقع در غشاء بیرونی سلول های هدف متصل می شوند. این اقدام باعث تحریک پیغام شیمیایی شده که به سلول گیرنده ارسال شده و آن را به فعالیت وادار می نماید. برای مثال، هنگامی که یک سلول در تماس با باکتری قرار می گیرد، پیغام هایی را مبنی بر بروز یک عفونت حتمی به سلول های دیگر ارسال می نماید، به طوری که سیستم ایمنی می تواند با عفونت مبارزه کند.
اثر سایتوکاین ها بر روی سلول هایی که آن ها را فراوری می نمایند، چندین بار قابل مشاهده است. که به اسم عمل اتوکرین شناخته می گردد. هنگامی که سلول های اطراف به وسیله سایتوکاین آزاد شده تحت تاثیر قرار می گیرند، به اسم عمل پاراکرین شناخته می گردد. با این حال، هنگامی که ترشح سیتوکنین بر سلول های دورتر اثر می گذارد، به اسم عمل اندوکرین شناخته می گردد.
انواع سایتوکاین ها
بسته به عملکرد آن ها، سایتوکاین ها به انواع زیر طبقه بندی می شوند:کموکین ها
کموکین ها در ابتدا در تحریک سلول های سفید خون، به خصوص لکوسیت ها، در پاسخ به تشخیص باکتری، قارچ و ویروس دخالت دارند. کار اصلی آن ها ارسال پیغام به منظور جذب سلول های سفید خون در منطقه عفونت دیده می باشد. کموکین ها سیستم ایمنی بدن را در محل عفونت هوشیار نموده که به وسیله سلول های مقابله نماینده با عفونت، کشتن پاتوژن ها را مورد هدف قرار می دهند.فاکتورهای محرک (CSF)
(CSF) به افزایش تعداد WBC در بدن یاری می نمایند. آن ها سلول های سفید خون را به منظور دفاع بدن بر علیه عفونت ها تکثیر می دهند. CSFs دو نوع هستند: فاکتورهای محرک تشکیل کلونی گرانولوسیت (G-CSFs) که مغز استخوان را به ساخت تعداد بیشتری نوتروفیل که برجسته ترین نوع گلبول های سفید است، تحریک می نمایند، در حالی که فاکتورهای محرک تشکیل کلونی گرانولوسیت - ماکروفاژ (GM-CSF) مغز استخوان را به افزایش فراوری دو نوع گلبول سفید که القاء نماینده نوتروفیل ها و ماکروفاژها هستند، تحریک می نمایند.اینترفرون ها
اینترفرون ها عمل فعال شدن سلول های کشنده طبیعی (NK) را انجام می دهند که در ابتدا برای از بین بردن عفونت های ویروسی به کار برده می شوند. سلول های NK متخصص از بین بردن سلول های تومور هم هستند و به اسم مکاهمم اولیه جهت دفاع از سیستم ایمنی بر علیه سرطان در نظر گرفته می شوند.اینترلوکین ها
اینترکولین ها نقش کلیدی را در فراوری پاسخ التهابی ایفا می نمایند. آن ها باعث تکثیر لنفوسیت های T شده که به جلوگیری از عفونت یاری می نمایند. بیش از 36 اینترکولین متفاوت شناسایی شده اند که به تنظیم پاسخ ایمنی یاری می نمایند. اینترکولین ها از نظر عددی از اینترکولین - 1 (IL-1) تا اینترکولین - 36 (IL-36) نامیده می گردد.فاکتورهای مبدل رشد (TGFs)
آن ها گروهی از پروتئین ها بوده که در درجه اول در فراوری سلول های سالم نقش دارند. TGF - آلفا، یک نوع فاکتور رشد بوده که به وسیله سلول های ماکروفاژ مغز ترشح می گردد. TGF- بتا، جدا از رشد سلولی، در تمایز سلولی که فرایندی بوده که یک نوع سلول به سلولی دیگر تغییر می یابد، هم نقش دارند.فاکتور توسعه دهنده تومور (TNF)
TNF گروهی از سایتوکاین های پیش التهابی ترشح شده به وسیله ماکروفاژها می باشد. این سلول های پیغام رسان پروتئین ها، نقش کلیدی را در التهاب سیستماتیک ایفاء می نمایند. آن ها در پاسخ به یک عفونت باعث ایجاد تب شده و در مبارزه با سرطان و تکثیر ویروس هم نقش دارند.بسته به نوع سلول های درگیر در فراوری سایتوکاین ها، آن ها به دو نوع عمده طبقه بندی می شوند: مونوکین ها و لنفوکین ها. مونوکین ها تنها به وسیله مونوسیت ها ترشح می شوند، در حالی که لنفوکین ها به وسیله لنفوسیت ها ترشح می شوند. هر دوی مونوسیت ها و لنفوسیت ها نوعی از گلبول های سفید خون هستند که به تنظیم ایمنی بدن یاری می نمایند.
سایتوکاین ها می توانند به اسم پیش التهابی و ضد التهابی هم طبقه بندی شوند. سایتوکاین های پیش التهابی، التهاب را در واکنش به آسیب به بافت القاء می نمایند، در حالی که سیتوکنین های ضد التهابی (IL-4)، (IL-10) و (IL-13) دقیقا عملی مخالف عمل سایتوکاین های پیش التهابی دارند. هدف آن ها پایین آورنده واکنش التهابی می باشد. التهاب مزمن مانند آرتریت روماتوئید برای سلامت انسان مضر بوده و از این رو به منظور کاهش این عمل التهابی، سایتوکاین های ضد التهابی در بدن منتشر می شوند.
منبع: راسخون